به نای

گفت دربان که :

تو کیستی ؟

گفتم :

این مشکل است تا بیندیشم ! ...

بعد از آن می گویم که :

پیش از این روزگار ، مردی بوده است ،

بزرگ ، نام او ، آدم ! من از فرزندان اویم ! ....

عقل تا درگاه ره می برد .اما اندرون خانه ره نمی برد . آنجا عقل حجاب است و دل حجاب و سر حجاب.

عقل سست پای است .از او چیزی نیاید . اما او را هم بی نصیب نگذارند.

حادث است و حادث تا به در خانه راه برد .اما زهره ندارد که در حرم رود.

خنک آن که چشمش بخسبد و دلش نخسبد ، 

و وای بر آنکه چشمش نخسبد و دلش بخسبد!